Idea stojąca za tytułem wystawy odnosi się do pojęcia miejsca zamieszkania, przynależności, tożsamości - czy takie rozumienie miejsca, ma jeszcze sens we współczesnym świecie? Obowiązek meldunku stałego wciąż istnieje w polskim prawie, jednak od lat jest fikcją. Staliśmy się nomadami współczesności, minimalistami, dla których ideałem jest podręczny bagaż, bez zbędnych rodowych bibliotek, albumów zdjęć, kotwic i korzeni. Miejsce jest warte tyle, ile może nam zaoferować zawodowo, kulturalnie, towarzysko. Cały świat zdaje się leżeć u naszych stóp... A jednak w ostatnich miesiącach miejsce stałego pobytu nabiera nowego znaczenia. Pandemia zmusiła nas do zakotwiczenia w porcie. Na nowo odnajdujemy się we własnych mieszkaniach, które bywały tylko przystaniami, może teraz mają szansę stać się domami?
Tytuł „Meldunek stały” z jednej strony zawęża parametry poszukiwań i odpowiedzi, koncentruje się na wybranej lokalizacji, miejscu zamieszkania. Z drugiej jest przyczynkiem do głębszej, nieliniowej rozmowy z artystami o ich miejscu, o tym w jaki sposób oni sami definiują to pojęcie, co wnoszą nowego w miejsca, które tak dobrze już znają. W jaki sposób lokalizacja - współrzędne geograficzne, historia, zbiorowość społeczna ma wpływ na ich tożsamość? Czy sztuka podobnie jak antropologia może stać się obszarem reinterpretacji rzeczywistości?
Pomysł na wystawę związany jest z istotą zamieszkiwania czy też długiego przebywania w pewnej lokalizacji/obszarze utożsamianym z „własnym”. Czy jest to świadoma decyzja czy sytuacja, która po prostu się wydarzyła i trwa? Czy miasto w jakiś sposób „działa” na artystów? W jakim stopniu ta, a nie inna lokalizacja wpływa na artystyczne realizacje, które można zobaczyć w projektach, galeriach etc.? Czy w dzisiejszych czasach częstego przemieszczania się ludzi, stały pobyt jest czymś „dobrym” dla artysty? To miejsce zmieniane jest poprzez sztukę, czy sztuka zmieniana poprzez miejsce?
Wystawa ma charakter konceptualno-opisowy, pokazujący sposoby myślenia o miejscu w formie dokumentacji artystycznej, szkiców, fotografii, obiektów, tekstów, rozmów, a także muzyki. „Meldunek stały” to pytanie i zaproszenie do dyskusji, to hasło wywoławcze, któremu pozwalamy rezonować. Artyści odpowiadają w sposób im właściwy, poprzez prezentację swoich obrazów, obiektów, rysunków, wypowiedzi audio lub powstałych tekstów. Może właśnie dziś mamy okazję na nowo zdefiniować miejsce naszego meldunku stałego, zanurzyć się w lokalności, uważności na tu i teraz.
